1پژوهش حاضر باهدف تدوین و اعتباریابی بسته آموزشی درس دین و زندگی پایه دهم مبتنی بر تئوری انتخاب انجام شد. روش پژوهش برای مرحله طراحی و تدوین بسته آموزشی، روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد سنتزپژوهی آمیخته بود. مضامین اصلی بسته آموزشی و زمان موردنیاز برای آموزش برگرفته از منابع کتبی همچون الگوی مدارس گیلانت گرمار و مقالات و طرح های پژوهشی داخلی و خارجی بود. برای روایی یابی بسته، ضمن استفاده از روش روایی صوری، از روش روایی محتوایی به شیوه کیفی و کمی با پانل خبرگان 14 نفری  استفاده شد. 14 نفر از متخصصان به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد که 10 نفر در حوزه روان شناسی و دو نفر در حوزه برنامه ریزی درسی و دو نفر هم در حوزه تعلیم وتربیت بودند و از دو ضریب نسبی روایی محتوا و شاخص روایی محتوا استفاده شد. حداقل و حداکثر میزان ضریب نسبی روایی محتوا برای هر آیتم بسته .71/0 و 1 محاسبه شد و میزان شاخص روایی محتوا در عمده جلسات به سمت عدد (85/0)برای تمامی هدف ها در پروتکل آموزشی به دست آمد. نتایج نشان داد بسته آموزشی درس دین و زندگی مبتنی بر تئوری انتخاب برای دانش آموزان پایه دهم از روایی صوری و محتوایی مناسبی بهره مند است و روایی لازم را برای کاربردهای آموزشی و استفاده پژوهشی دارد.

1 زمینه: خانواده، بستری تعیین کننده برای تحول سالم کودک است. آگاهی والدین از شیوه های صحیح فرزندپروری و به کار بستن آن ها به شکوفایی استعداد وکاهش مشکلات رفتاری کودکان و همچنین کاهش تعارض در روابط خانوادگی منجر خواهد شد. برخی نظریه پردازان مشکلات رفتاری را اختلال های ناتوان­ کننده، افراطی و نامطلوب در تعامل با والدین تعبیر کرد ه اند، روش های فرزند پروری ضعیف، روابط نامناسب والد-کودک مانند برخورهای خشن انضباطی و ناهماهنگ مرکز توجه آسیب شناسی است  که باعث عدم شکوفایی توانمندی­ های کودکان می­ گردد. شواهد پژوهشی نشان می­ دهد اجرای برنامه های والدمحور بر سازش ­یافتگی، ایجاد دلبستگی و موفقیت کودکان در مواجهه با چالش ها تأثیر داشته است، اما پژوهش ­های اندکی در زمینه اجرای این برنامه ها در جامعه مورد مطالعه وجود دارد. هدف: مداخله آموزشی تحول کودک با این هدف بر روی والدین اجرا شد تا اثربخشی آن بر حل مشکلات خانواده و مشکلات رفتاری کودکان سنجیده شود. روش: مطالعه حاضر از نوع شبه ­آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون استفاده شده است. در این پژوهش والدین کودکان 7 تا 12 سال در شهر تهران به صورت دردسترس برای شرکت در کارگاه آموزشی تحول کودک اعلام آمادگی نمودند. تمامی 32 نفر والد شاغل با استفاده از پرسشنامه کودک آیبرگ (1990) و مقیاس حل مشکل خانواده (احمدی نوده، 1386) ارزیابی شدند. والدین گروه مداخله در پنج جلسه آموزش برنامه تحول­ کودک (شکوهی یکتا، اکبری و محمودی، 1394)  شرکت کردند. برای تحلیل داده ها به منظور بررسی نمرات در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون t گروه های همبسته استفاده گردید. یافته ­ها: یافته های به دست آمده نشان می دهد میانگین نمره حل­ مشکل خانواده در پیش آزمون و پس آزمون حاکی از افزایش 11 نمره ای در پس آزمون است. مقدار t به دست آمده برابر 56/2 است که در سطح 0/05

تاریخ یکی از رشته های مهم آموزشی در علوم انسانی و علم پایه در علوم اجتماعی است که در بیشتر دانشگاه های کشور تدریس می شود. شیوه های سنتی آموزش به تاریخ سیاسی پرداخته و از جنبه های مختلف حیات اجتماعی انسان غافل مانده اند. همچنین پژوهش های تاریخی در نظام سنتی مبتنی بر اسناد سیاسی در لاکی محافظه کارانه فرو رفته است و نمی تواند به مسایل امروز جامعه و انسان پاسخ دهد.لزوم تغییر دیدگاه در آموزش و پژوهش تاریخ به منظور کارآمد کردن این علم از ضرورت های مهم و اساسی در دانشگاه هاست. این کار می تواند با برنامه ریزی های علمی و دقیق و برگزاری دوره های آموزشی و کنفرانس های علمی میسر شود و توسعه کیفی آموزش و پژوهش تاریخ و به تبع آن رشد علم تاریخ را در پی داشته باشد. این مقاله تلاشی برای نشان دادن چشم اندازها، انتظارها و راه کارهای علمی برای توسعه کیفی در رشته تاریخ است.

هدف پژوهش حاضر، ادراک تجربیات والدین کودکان با نیازهای ویژه از مشکلات آموزشی در مدارس ویژه بود تا با تکیه بر شناسایی مشکلات آموزشی، بتوان نسبت به کاهش عوامل زمینه ساز در مدارس مبادرت کرد. روش تحقیق حاضر در قالب تحقیق کیفی و از نوع پدیدارشناسانه است و از این رو از بین والدین کودکان با نیازهای ویژه تا نایل شدن به حد اشباع اطلاعات، 15 نفر از آن ها به شیوه نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. گفتگوها با استفاده از روش کلایزی تجزیه و تحلیل شد، یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که عوامل ایجاد کننده مشکلات آموزشی این گروه از دانش آموزان در مدارس ویژه را می توان در 4 مضمون کلی مشکلات ناظر به کیفیت معلم، برنامه درسی، فضای آموزشی و امکانات و کادر اجرایی تقسیم بندی کرد. پژوهش حاضر نشان داد که با بررسی تجارب والدین دانش آموزان با نیازهای ویژه از مشکلات آموزشی می توان تا حد امکان بستر مناسبی برای شکوفایی توانایی ها استعدادهای این گروه از دانش آموزان فراهم کرد و محیطی غنی برای کسب مهارتهای آنان فراهم نمود. در فرجام مقاله بر پایه نتایج پژوهش، پیشنهادهای لازم ارایه شد.

سردبیر محترم مقاله سیابانی و همکاران "مشکلات آموزشی دانشکده پزشکی کرمانشاه از دیدگاه دانشجویان پزشکی" چاپ  شده در شماره 41 آن مجله (1)، مورد توجه اینجانب قرار گرفت. در این زمینه، نکات متعددی قابل طرح هستند. مهم ترین مشکل بررسی انجام شده، تعداد دانشجوی انتخاب شده است. نظرسنجی از 24 دانشجو از چهار دوره علوم پایه‏، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی و کارورزی (6 دانشجو در هر مقطع)، ضعف جدی کار انجام شده است. در هر ترم، حدود 100 تا 200 دانشجو در هر یک از مقاطع رشته پزشکی وجود دارند. آیا بررسی نظرات 6 نفر از یک دوره آموزشی، می تواند منعکس کننده نظرات تمامی آنان باشد؟! در حالی که در مطالعات مشابه از تعداد 400 نفر (2) و یا بیشتر، استفاده شده است. نکته مهم تر این که معیار انتخاب دانشجویان فوق، مشخص نیست. نویسندگان نحوه انتخاب، سن، جنس، معدل و تعداد دفعات مشروطی دانشجویان مذکور را بیان نکرده اند. بدیهی است که اختلاف جدی بین دانشجویان پزشکی موفق و ناموفق (3)، وجود داشته و هر یک مشکلات خاص خود را دارند. شمس و همکاران (1385)، مشکلات اصلی دوران تحصیلی دانشجویان را مشکلات روان شناختی (7/43%)، مالی- رفاهی (8/30%)، فردی- خانوادگی (2/30%) و خدمات آموزشی (29%) دانستند (2). بنابراین شاید بتوان حلقه مفقوده تحقیق سیابانی را خود دانشجویان دانست. اجرای یک برنامه آموزشی هدفمند برای دانشجویانی با زمینه علمی متفاوت و اختلاف جدی سطح علمی (با رتبه کشوری زیر هزار در مقایسه با بالای ده هزار در یک ورودی) با مشکلات جدی همراه است. انتخاب عنوان مقاله نیز نمایان گر جهت گیری از پیش تعیین شده در این زمینه است زیرا در بررسی منابع علمی موجود، عنوان مشابهی در مورد سایر دانشکده های پزشکی یافت نشد و اغلب مطالعات در زمینه خاصی، مثلا مشکلات آموزش بالینی و یا آموزش سرپایی، از دیدگاه اساتید و دانشجویان، مدنظر قرار گرفته است. انتخاب عنوان کلی فوق، حیطه گسترده ای از مسایل مختلف را می گشاید که با مطالعه مقاله به مشکلات آن برخورد می کنیم. به نظر اینجانب اکثر نویسندگان مقاله، حضور مستمر و فعال در امر آموزش دانشجویان پزشکی نداشته اند که می تواند در شناسایی مشکلات واقعی آموزش پزشکی، تاثیرگذار باشد. نویسندگان در بخشی از مقدمه از کاهش کیفیت کار دانش آموختگان رشته پزشکی نوشته اند. اما رفرنس و بررسی علمی که منجر به این نتیجه گیری شده است را بیان نکرده اند. بخشی از مطالب بیان شده توسط دانشجویان مورد مطالعه، فاقد اساس علمی است و از عدم اطلاع آنان ناشی شده است. همچنین این دانشکده، عضو هیات علمی که پزشک بوده و دارای مدرک PhD باشد (MD-PhD) ندارد. منابع اعلام شده برای تدریس و امتحان، منابع رسمی وزارتی هستند و حجم و سرفصل دروس نیز توسط مراجع ذیصلاح وزارتی تعیین می شوند که تغییرات جزیی آن، فقط با مجوز شورای آموزشی دانشگاه امکان دارد. برخی مطالب دیگر نظیر تدریس بد اساتید، زجرآور بودن کلاس ها، علمی نبودن محیط دانشکده، کلی گویی و غیرقابل استناد و پی گیری علمی است. در بحث مقاله به عدم انتخاب روش های تدریس فعال و دانشجومحور از سوی اساتید اشاره شده است. انتخاب این روش ها به شرایط خاص، آمادگی، ابزار و امکانات نیازمند است و اغلب به دلیل تعداد زیاد دانشجویان رشته پزشکی و کمبود وقت، قابل اجرا نیست. نمی توان از دانشجویانی که ترجمه، تحقیق و بسیاری از وظایف های خود را با پرداخت هزینه به مراکز و افراد دیگر می سپارند انتظار حضور در آموزش فعال و دانش محور را داشت. در پایان، باید اذعان داشت که کمبود اعضاء هیات علمی و امکانات آموزشی و پژوهشی، افزایش تعداد دانشجویان، اولویت دادن به مسایل درمانی و بهداشتی و سپس آموزشی و پژوهشی، از مشکلات جدی و کلی آموزش پزشکی است، اما لازم است درمطالعات مرتبط، به تفکیک مقاطع آموزشی رشته پزشکی و استفاده از متدولوژی صحیح (مانند حجم نمونه مناسب و پرسشنامه معتبر) توجه شود.

زمینه: اهمیت ارتقای کیفیت سیستم آموزش پزشکی برای همه روشن بوده و هرگونه تلاشی در این راستا باید مبتنی بر تجزیه و تحلیل اوضاع موجود باشد. اطلاع از نظرات دانشجویان، در مورد مشکلات آموزشی دانشکده پزشکی می تواند یکی از بهترین راه های تعیین وضعیت باشد. مطالعه حاضر مشکلات آموزشی دانشکده پزشکی کرمانشاه را از دیدگاه دانشجویان پزشکی بررسی می کند.روش ها: در این مطالعه کیفی از نوع پدیدارشناسی، جامعه تحقیق شامل دانشجویان دوره های مختلف پزشکی بود. 24 نفر از دانشجویان چهار دوره آموزشی شامل: علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی و کارورزی به صورت هدفمند برای شرکت در پژوهش دعوت شدند. طی بحث های گروهی، هدف پژوهش مطرح و نظرات اعضا طی جلسات متوالی، ضبط و توسط سه نفر ثبت شد. جلسات بحث گروهی تا اشباع اطلاعاتی ادامه می یافت. در پایان، اطلاعات، کدبندی و نتایج در قالب سه مقطع علوم پایه، کارورزی و کارآموزی دسته بندی و گزارش شد.یافته ها: مهم ترین مشکلات دانشکده پزشکی کرمانشاه از نظر دانشجویان در حیطه های اهداف آموزشی، برنامه ریزی، مدیریت، اخلاق و ارزشیابی دانشجو بود. در این میان ارایه تخصصی و فوق تخصصی دروس برای دانشجوی پزشکی عمومی، انفکاک دوره علوم پایه و بالینی، گرفتن انگیزه از دانشجو و عدم نظارت بر آموزش بیش ترین اهمیت را داشتند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، برخی از نارسایی های دانشکده پزشکی نظیر کمبود هیات علمی، مستلزم اقدامات کشوری می باشد و لذا رفع آن ها نیاز به اصلاحاتی دارد که از حیطه وظایف مسوولین دانشگاه خارج است. اما بسیاری از آن ها با برنامه ریزی صحیح و توجه مسوولین دانشگاه، دانشکده و مراکز آموزشی درمانی با همکاری اساتید قابل حل هستند.